Tersebut lah kisaaaaaaahh, seorang jejaka perkasa (perkasa lah sangat!) pulang beraya ke kampung ayahandanya di negeri Perak. Perjalanan dari Kolumpo ke Perak itu mengambil masa kira-kira 2 jam menerusi lebuhraya PLUS. Terik dan kesesakan dilalui dengan tabah oleh si anakanda, semuanya demi mencari erti kenikmatan berhari raya bersama keluarga dan sanak saudara.
Well. To cut it short, lepas dua jam bertarung nyawa dengan panas dan jalan jem, aku sampai kat kampung.
Ibu macam terlebih excited pulak bila nampak kereta aku si anak bujangnya masuk ke perkarangan kampung. Mula-mula nampak beliau di muka pintu rumah. Alih-alih lepas aku matikan enjin kereta, dia dah ada kat sebelah pintu kereta. Magik. Magika!
Tangan dihulur, salam diberi, kemaafan dipohon, kucupan singgah di dahi. Dengan ucapan Salam Aidilfitri.
Lepas aku buat semua benda tu, boleh lak Ibu respon cenggini:
Aik! Seorang je? Ingatkan berdua?! Kot lah nak memperkenalkan ke... apa ke..?
Sambil beliau menjenguk-jenguk di dalam kereta.
Aidilfitri 1434H.
Ibu dah bagi hint untuk mulakan hidup 'berdua' pula lepas ni.
Tolong!!!
NUke
5 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
taksabar tunggu berdua!
amboi amboi!! hahaha.
cipan:
ye lah. aku pun rasa camtu. dia lebih excited nak menjenguk siapa yg balik beraya dgn aku. :( hahahah
boyoteen:
oik! gelak pulak! ahahah